HET VERHAAL VAN JEROEN NIEUWLAAT
Verliefd in en op Zeeuws-Vlaanderen…
Hij had een heerlijke jeugd in het Brabantse Roosendaal. Via een omweg kwam Jeroen Nieuwlaat in 1996 bij Morres Wonen in Hulst te werken. Zo begon zijn avontuur in Zeeuws-Vlaanderen. Het begon met een woon- werkverkeersituatie totdat hij zijn grote liefde Patricia Duininck ontmoette en hij er definitief voor koos om in Oost-Zeeuws-Vlaanderen te gaan wonen. Ondertussen heeft hij deze keuze al bijna twintig jaar geleden gemaakt, ze zijn getrouwd en hij zou nu voor geen goud meer uit de streek weg willen. Jeroen en Patricia Nieuwlaat woonden eerst in Clinge, maar verhuisden na anderhalf jaar naar Sint Jansteen. Samen hebben ze drie kinderen Sharona, Jason en Talitha.
Leuke contacten via Morres Wonen uit Hulst…
De ‘inburgering’ verliep voor Jeroen heel soepel. Hij leerde via zijn baan bij Morres Wonen veel mensen kennen en deed via zijn kinderen leuke contacten op (school, verjaardagsfeestjes, sportclubjes enz.). De eerste jaren liep hij weleens op de werkvloer door zijn van nature directheid en openheid tegen dingen aan, met name bij zijn Vlaamse collega’s die deze directe manier van doen niet gewend waren.
Modeltreinen bouwen…
Jeroen heeft als favoriete hobby modeltreinen, ook fietst en wandelt hij graag in de buurt. Hij is daarom geregeld in de bossen bij Clinge en Sint Jansteen, Het Groot Eiland en Het Verdronken Land van Saeftinghe (regio Hulst) te vinden. Hij geniet enorm van alle variatie aan flora en fauna en ervaart dit als een luxe zo dichtbij huis. Vakanties brengt hij graag met zijn gezin door op eenzelfde plekje in departement Lot in Frankrijk. Lekker genieten van de totale rust, het eten en drinken. Maar eenmaal thuis beseft hij weer: ‘Oost West Zeeuws-Vlaanderen Best!’
Het voormalige station ‘Kijkuit’ op kleine schaal…
Hij is zo lang als hij zich kan herinneren met treinen bezig en heeft een enorme passie voor modelspoor. Het begon met een ‘opwindtreintje’ dat leidde tot een meer permanente opstelling op zolder om uiteindelijk te eindigen in een modelbouwatelier, die hij zijn ‘treinenkot’ noemt. Sinds een aantal jaren is Jeroen bezig om het voormalige station ‘Kijkuit’, tussen Hulst en Axel in schaal 1:87 na te bouwen zoals het er in de periode tussen 1900 en 1905 heeft uit gezien. Het is een tijdrovend project omdat hij alles (rail, wissels, locomotieven, wagons, gebouwen enz.) volledig zelf bouwt. Informatie zoals foto’s, tekeningen, tekst, enz. van het station en haar directe omgeving zijn erg welkom. Met name foto’s van het stationsgebouw en het voormalige stationskoffiehuis dat tegenover het nu nog bestaande gebouw heeft gestaan.
Deelname aan expo’s in binnen-en buitenland…
Voor de afwisseling bouwt Jeroen aan een kleine expo-modelbaan. Met deze modelbaan in schaal 0 (1:43,5) neemt hij deel aan diverse expo’s in binnen- en buitenland. Het leukst en spannendst vindt hij de Franse en Engelse expo’s waarvoor je voor deelname uitgenodigd moet worden. Op reguliere expo’s worden door exposcouts onderscheidende modelbanen geselecteerd. Uit deze selectie worden later de modelbanen gekozen waarvan de bouwers een uitnodiging krijgen voor de crème de la crème onder de expo’s, waar enkel de top van de modelspoorbouw te zien is. Het wordt FineScale genoemd, het zonder concessie op exacte schaal een origineel stuk nabouwen. De vergoedingen hiervoor zijn vaak riant, naast de vergoedingen voor transport, overnachtingen en verblijf die de organisaties ter beschikking stellen. Jeroen stopt zijn verdiensten in zijn ‘treinenpot’ waarvan hij zijn hobby grotendeels bekostigt.
Plezier in de meubelbranche…
Jeroen is al die jaren de meubelbranche trouw gebleven. Met zijn vakkennis houdt hij zich dagelijks met bedden en alles wat hiermee te maken heeft bezig. Hij werkt nu bij Slaapkenner Rademakers in Terneuzen, in eigenaar Ab Dees vond hij een gelijkgestemde. Zijn heldere open visie met een nuchter beleid spreken hem aan.
Jeroen heeft dezelfde verkoopstijl, kwaliteitsproducten verkopen met een ouderwets goede en betrouwbare service. Hij voelt er zich als een vis in het water en heeft elke dag volop plezier in wat hij doet.
Een hecht team…
Tijdens de coronacrisis is er van ‘de verplichte stilte’ gebruik gemaakt om dingen te doen die al langer op de planning stonden maar door tijdgebrek niet aan de orde kwamen. Vooral tussen 15 december en eind april jl. was het een zeer lastige periode. Omdat bij zijn werkgever geen sprake is van hiërarchie, kwamen ze als collega’s figuurlijk dicht bij elkaar te staan, waardoor des te meer gevoeld werd wat een lockdown aanricht. Gelukkig was er een weldoordacht beleid en kon op 3 maart jl. de vlag en op 28 april de rode loper weer uit.
Foto: Patricia Nieuwlaat-Duininck uit Sint Jansteen.
Tekst & layout: Rosette de Schaap
