HET VERHAAL VAN ILSE THUY-VAN DE VELDE
Terug naar Sint Jansteen…
De wieg van Ilse Thuy-van de Velde stond in het Oost-Zeeuws-Vlaamse Clinge, ze groeide er ook op en ging er naar school. Uiteindelijk kwam ze samen met haar man Jurgen Thuy te wonen op de plek van haar voorouders, Sint Jansteen. Samen zijn ze de trotse ouders van hun zonen Jason (1995) en Jarno (2003). Naast fotograferen heeft Ilse een enorme belangstelling voor geschiedenis, met name die van de Tweede Wereldoorlog boeit haar, aangewakkerd door haar vader en opa Joek. Haar grootvader moest dwangarbeid verrichten aan de Atlantikwall bij Breskens en Groede. Ilse leerde veel waardevolle levenslessen van hem, zoals over de betekenis van vrijheid. Door haar vader ging ze over dit onderwerp lezen, plaatsen bezoeken en oorlogsfilms in de bioscoop bekijken.
Levensenergie…
In 2008 bracht een chronische ziekte verandering en beperkingen in Ilses leven. De steun van haar man, haar levensinstelling en wilskracht zorgden er voor dat ze moed bleef houden en niet op gaf. De nieuw ontstane thuissituatie vereiste de nodige aanpassingen en acceptatie, waardoor Ilse haar leven en levensstijl anders ging aanpakken. Ze kreeg nieuwe inzichten in het leven en de mensen om haar heen. Ze richt zich nu vooral op dingen die haar energie geven, dat pad volgen is nu haar doelstelling geworden.
Om nooit te vergeten…
In 2017 zag Ilse Thuy een oproep voor ‘Commonwealth War Graves’. Dit sprak haar aan, niet lang daarna meldde ze zich als vrijwilligster. Bij de oorlogsgraven in Kloosterzande ontdekte ze de naam Richard McCandless McKnight, hij kwam toen hij éénentwintig jaar was om het leven. Ilse legt nu soms een bloemetje op zijn graf om te laten zien dat hij niet vergeten wordt. In totaal heeft zij in Kloosterzande drie oorlogsgraven onder haar hoede, die van Frank Blood, Robert Kirk en Richard McCandless McKnight. Ze bezoekt hun graven op 4 mei, 11 november en op de geboorte- en overlijdensdatum.
Contact met een ver verleden…
Via het oorlogsgravenproject raakte Ilse geïnteresseerd in hun levensverhaal en startte een zoektocht. De informatie over Frank Blood was al snel gevonden, hij bleek in Engeland geboren en vader te zijn van een zoon. Hij overleed in Kloosterzande ten gevolge van een hartaanval. De Schot Robert Kirk was vrijgezel, zijn zus bleef alleen achter toen hij in Terhole overleed. Ilse heeft met beide families contact, ze merkt dat het gewaardeerd wordt wat er hier gedaan wordt. Over Richard McCandless McKnight heeft Ilse veel informatie gevonden maar het is haar nog niet gelukt om zijn directe familie in beeld te krijgen. Hij overleed in Terhole en werd in 1947 samen met Robert Kirk in Kloosterzande herbegraven. Vanwege zijn jonge leeftijd en levensverhaal heeft hij een speciaal plekje in haar hart gekregen. Het was een Ierse jongen die uit idealisme, honger en armoede dienst nam in een Schots regiment. Ilse heeft voor hem een herdenkingsplekje gemaakt, ze heeft een lijstje met zijn naam, geboortedatum en sterfdatum in huis staan.
Vriendschap in Schotland…
De veteranen van dit toenmalige regiment – The Cameronians (Scottish Rifles) – hebben Ilse en haar man geholpen bij het zoeken naar informatie in Schotland. Jurgen kreeg de symbolische titel ‘Cameronian’ waardoor hij op officiële gelegenheden een kilt en accessoires die bij het regiment hoorde mag dragen. De zoektocht kost veel tijd, inspanning en geduld en leidde tot mooie vriendschappen en vakanties in Schotland. Ze kwamen in Schotland op een herdenkingsplaats de plaatsnamen Axel en Hulst tegen, dat bracht Ilse op het spoor van de Poolse bevrijders.
Groepsrondleidingen bij Oorlogsmuseum Gdynia…
Per toeval kwam Ilse via het zoeken naar informatie over de oorlogsgraven in contact met Mario Maas van Oorlogsmuseum Gdynia in Axel, die haar vroeg of zij groepsrondleidingen wilde gaan geven. Dit museum is inmiddels haar tweede thuis geworden, ze heeft er veel geleerd, meegemaakt, militaire beurzen bezocht en cursussen gevolgd. Ilse vindt het ontzettend leuk om aan enthousiaste kinderen de geschiedenis van hun eigen streek tijdens WOII te vertellen en krijgt er veel positieve energie voor terug. Geregeld komt ze volwassenen tegen die sprakeloos zijn als ze het museum voor het eerst bezoeken. Bezoekers vertellen ook vaak verhalen over de streek, Ilse zou het museum niet meer kunnen missen.
Op uitnodiging naar Polen…
Via haar werkzaamheden in het museum kwam Ilse in contact met kinderen van Poolse veteranen, waardoor de Eerste Poolse Pantserdivisie een nieuwe interesse van haar werd. Ze bezocht enkele Schotse trainingskampen, waar ze diverse mensen leerde kennen. Haar kennis werd steeds breder, wat opgemerkt werd. Twee jaar geleden werd ze uitgenodigd om naar Warschau in Polen te komen ter gelegenheid van de herdenking van 75 jaar bevrijding. Het werd een onvergetelijke week met o.a. ontmoetingen met ministers en ambassadeurs en Poolse veteranen. Het werd als bijzonder ervaren dat een niet-Poolse met zoveel passie over Poolse veteranen en de Eerste Poolse Pantserdivisie sprak. Ilse is lid geworden van de familievereniging van deze pantserdivisie en van de Belgische vereniging. Hiernaast deelt Ilse haar kennis via artikelen die zij voor diverse websites schrijft die te maken hebben met de Poolse bevrijders.
Het mag nooit vergeten worden…
Ilse is trots en vol passie over de historische begraafplaats Zoutestraat in Hulst. Ze werd gegrepen door de geschiedenis, verhalen en details en maakte er een twee jaar durend project van. Als ze daar om haar heen kijkt ziet ze symboliek, historie, natuur en leven. Ze stelde een lijst voor de gemeente Hulst samen waar alle honderdtwaalf oorlogsslachtoffers op staan en hun geschiedenis mee aan het licht kwam. Tijdens de herdenking van 75 jaar bevrijding werd op deze plek een noemenswaardige herdenking georganiseerd, waarbij al de namen werden voorgelezen. Ilse verzorgt samen met anderen rondleidingen op deze begraafplaats in Hulst. Haar doel is om WOII oorlogsslachtoffers van de gemeente Hulst blijvend onder de aandacht te houden.
Foto: Jurgen Thuy uit Sint Jansteen
Tekst & layout: Rosette de Schaap
